Konu ekonomi olunca. Özellikle de son yıllarda, vatandaşın bi türlü doğrultamadığı kaygan kavram. Tutturulamayan bütçe, sürekli hesap kitap derken, herkes kendince ekonomist oldu çıktı. Her ay açıklanan enflasyon rakamlarında bile öngörülerimiz tutar oldu. Bir farkla ki, TÜİK enflasyon rakamlarını düşürürken sokağın tahminleri tam 12'den vurur oldu. TÜİK düşük diyor, vatandaş inadına 'enflasyon yayından fırlamış zemberek' misali diyor. Ezcümle, sokağın enflasyonu ile resmi enflasyon rakamları kan uyuşmazlığı yaşıyor. Enflasyon rakamları gerçeği yansıtmıyor da, rakamlar manipüle mi ediliyor? Ben de durumdan vazife çıkarayım dedim.
***
Şimdi gelelim zurnanın zırt dediği yere paraya. Ekonomi falan diyoruz da, bırakalım bu ekonomist ağızlarını. Vatandaşın cebinde para kalmadı. Milet her ağzını açtığında, paranın pul olduğundan yakınır oldu. Bu yaşam pahalılığı, artan gıda fiyatları bezdirdi. Para, yok, özet bu, Kimsenin ağzının tadı tuzu kalmadı. Bir fincan kahvenin bile tadı kaçtı. Ne bu kardeşim ete kemiğe zam. Nereye kadar gidecek, nereye evirilecek bu gidişat. Bir bilen var mı?
***
Dövizdeki artış, ithal malı tüm bakliyat ürünlerini vurmuş mercimeğin, nohudun, kuru fasulyenin fiyatları geçen yıla göre üçe katlamış. Tarım politikalarını eleştiren konunun uzmanlarına göre 'kamu üretimden elini ayağını çekmiş, piyasa özel sektöre kalmış'. Bir tarım ülkesi olan ülkemizde patates, kuru soğan, mısır, nohut muhabbeti yapar olmuşuz. Siz enflasyonu pazarda görün bir de. Mevsim sebze ve meyvelerinin yanına yaklaşılmıyor. Süt ve süt ürünlerinin etiketi almış başını gitmiş. Kırmızı et mi? Ona hiç girmeyelim. Kırmızısı, beyazı benim yurdum insanı kasabın yolunu unutmuş çoktan. Bayramdan bayrama misali. Emeklinin memurun, asgari ücretlinin ise en yüksek harcaması kiraya ve faturaya. Gerisi yok. Halkın mottosu 'ille de tasarruf'.
***
Asgari ücretlinin de, memurun da, emeklinin de günlük yaşamının odak noktasındaki sözcük ekonomi. Ve de kimsenin ekonomisi derli toplu değil. Dağınık. Bir tülü dengelenemeyen akçe meselesi yani.