Paylaş-MA

Dün yaşadığımı anlatmadan geçmek istemiyorum, bütün gün o kadar şiddetli başım ağrıyordu ki kafamı kaldırmadan bütün gün yattım diyebilirim Yata yata oruç tutuyorsun derler ya aynı öyle. Ev arkadaşım yok, aksilik olacak ya mutfak alışverişine de gitmemişiz dolap bomboş. İftara dakikalar kala kalkıp tek çeşit bir iftar hazırlıyorum kendime üstelik yalnızım birde onun psikolojisi iştahım hiç yok, planım su içip geri yatmak o derece kötüyüm. Ezanı beklerken bir taraftan da instagram hesabımda dolaşıyor paylaşımlara bakıyorum. İftar sofraları, yemekler ne güzel ne güzel! İftarımı küçük bir tabaktaki yemeğimle yapıyorum ve ömrüm boyunca hissetmediğim o duyguyu hissediyorum. Ben bugün oruç tuttum, ben bugün neden oruç tuttuğumu anladım. Bunca varlığın içinde sadece bir gün bir iftarda sofram boş kaldı diye bunu anlayabiliyorum, sonrasında düşünmeye başlıyor insan böyle iftarını her gün açan insanları, işte ondan sonra birilerine ulaşmayı canı gönülden istiyor. Uzun bir zamandan sonra dün bunu yüreğimde hissedebildim meğer ne kadar bencilmişim.
Sevgili okurlar, hadi gelin bu ayın geri kalanını fotoğraf paylaşmak değil de elimizdekini paylaşmak ile geçirelim. Ben kimseyi tanımam, ben öğrenciyim, nasıl yaparım demeyin birçok insan var bu günlerde bunlarla uğraşan ulaşmak zor değil. Sosyal medyada sürekli karşıma çıkıyor çalışan genç gönüllüler var onlara ulaşmak gerçekten çok kolay. Tüm paylaşımlarınızın yüreğinizden gelmesini diliyorum. Sevaplar dolu olsun ayınız.