Gökyüzü, Likya topraklarının üstünde ağırlaşmış, yorgun bir sessizlikle örtülmüştü. Skylakeus'un cesareti ve Glaukos'un kahramanlığı efsanelerde yer bulmuştu ancak gerçeklik, onların ölümleriyle yüzleşmekteydi.
YIKILAN TROYA'NIN ARDINDAN
Skylakeus'un yüreği, Troya'nın düşüşüyle birlikte ağırlaşmıştı. Likya'nın kudretli savaşçılarından biri olarak, onun düşmanlarına karşı olan sadakati ve mızrağındaki ustalığı efsanelere konu olmuştu. Ancak zaferin yankıları dindiğinde, yorgun bir halde memleketine dönme arzusuyla dolmuştu.
BEKLENMEDİK KARŞILAŞMA
Uzun bir yolculuktan sonra, Skylakeus sonunda Tlos'a ulaştı. Ancak onu karşılayanlar sevinçle değil, şaşkınlık ve öfkeyle doluydular. Likya'nın erkeklerinin hepsinin şehit olduğu haberini alınca, Tloslu kadınlar ve çocuklar arasında bir öfke fırtınası başlamıştı.
KESKİN BİR SORU: NEDEN O?
Skylakeus'un sağ salim dönmesi, Tloslular arasında derin bir sorgulamaya yol açtı. Neden o hayatta kalmıştı? Neden diğerleri gibi şehit olmamıştı? Bu soruların cevaplarını bulamayan kalpler, öfke ve hüzünle dolup taşıyordu.
Tlosluların geleneksel düşüncesi, toplumun bütünlüğünü korumak ve düşmanlarına karşı birlikte direnmekti. Skylakeus'un sağ kalması, bu beklentilerle çelişiyordu. Onların gözünde ya birlikte yaşamalıydılar ya da birlikte ölmeliydiler. Skylakeus'un sağ kalması, bu kutsal dengeyi bozmuştu.
BİR HALKIN ÖFKESİ
Öfke, Tloslu kadınlar ve çocukların kalplerinde yankılanıyordu. Skylakeus, efsanevi kahraman Bellerophon'un mezarının önünde taşlanmaya başlandı. Taşlar, haksızlığın ve kederin bir ifadesiydi. Skylakeus'un bedeni, öfkeli ellerin altında acı içinde can verdi.
Skylakeus'un ölümü, bir trajedinin sonuydu. Ancak bu trajedi, bir efsanenin başlangıcını da işaret ediyordu. O, taşların altında değil, kalplerde yaşayacaktı. Onun hatırası, Apollon'un emriyle tanrılaştırılan Troya kahramanları arasında yerini alacaktı. Ancak bu onun hazin sonunu değiştirmeye yetmezdi. Çünkü bazı hikayeler, trajik sonlarıyla yaşamaya mahkumdur.
