Göynük Yayla’da Nadir Kaptan’ın yerinden kahvaltının ardından saat 10.00 gibi ayrıldık. Yayla havası, havanın netliği, rotanın inişle başlayacak olması gevşetmişti bizi. Rotanın içinde konakladığımız için çaba sarf etmeden parkur başladı.
Artık Likya’nın son parkurlarındaydık, belki de bu yüzden üzerimizde bir rahatlık, içimizde bir Likya pusulası oluşmuştu. Hiç zorlamadan yönümüzü bulabiliyorduk. Buradan aşağıya Doğa Kamp’a kadar yoldan da ilerleyebilirsiniz ama bizim tercihimiz patikaya dalmak oldu.
Patika bizi tekrar yola çıkardı ve Doğa Kamp’ın önünden geçip Cafe Exolikya’nın önünde bulduk kendimizi. Güzel mi güzel, şirin mi şirin bir mekan, insanda durma isteği uyandırıyor.
Tamamen doğadaki malzemelerden inşa edilmiş bir mekan, kanyon manzaralı panoramik tuvaleti bile vardı. Bilseydik geceyi burada geçirirdik.
Kanyon bizim inişimizden daha hızlı bir şekilde derinleşiyordu. Sert ve vahşi bir doğanın içerisinde, devrilmiş ağaçların altlarından ve üstlerinden geçerek kanyona ulaştık.
Kanyon geçişi Survivor etabı gibiydi; hoplaya zıplaya, kocaman kayaların üzerinden kayarak geçiş yaptık. Maalesef iklim krizi burayı da vurmuş, kayalardaki eski su izlerine bakarsak su seviyesi bayağı azdı. Sadece ayakkabılarımızı çıkararak zorlanmadan geçişimizi tamamladık. Yemek molasıyla beraber kanyonun keyfini çıkardık. Hani ben böyle ponçik ponçik anlatıyorum da aksiyon sevdiğimden; Likya’nın yayla parkurları uzun ve zor parkurlardır. Gözünüzün yaşına bakmaz. Bu rotalar bir bakıma teknik rotalardır. Belirli bir yürüyüş tecrübeniz, fiziksel olarak dayanıklılığınız, mental bir hazırlığınız yoksa güvenliğiniz için bu rotalardan uzak durun ve asla yalnız yürüyüşe çıkmayın.
Dik bir çıkışla yola devam ettik, asıl rota şimdi başlıyordu. Patikadan ormanın içinden yaklaşık 2 saat tırmanıp tam zirveye ulaşmadan, zirvenin sırtından tırmanışı tamamladık. Eşsiz ve korkutucu bir manzarayla karşılaştık. Burada çift işaret sorunu var, yolun hem sağında hem de solunda işaret bulunuyor. Soldan devam ederseniz büyük bir kayanın yanından geçip korkutucu manzaraya ulaşıyorsunuz ama yolun devamını bulamadığımız için dönüp sağ taraftan devam ettik ve geniş bir düzlüğe ulaştık. Gücünüz tükendiyse kamp atacak güzel yerler var. Tek sıkıntı su… Tırmanışta tahmininizden daha fazla su tüketiyorsunuz, suyumuz yetmeyecek gibiydi. Kana kana içmek yerine birkaç yudum alarak susuzluğumuzu gidermeye başladık. O yüzden çok oyalanmadan inişe geçtik. Tırmanış hepimizi yormuştu ve uzun bir iniş bizi bekliyordu. Bir kez daha inişlerden nefret ettim zor olan her zaman inişlerdir. O kendini frenleme olayı bütün gücünüzü tüketiyor, bir taraftan da böyle inişlerde içimdeki koşma isteğini bastırmakla uğraşıyorum. Patika inanılmaz güzeldi, yorgunluğumu alıp ilerleme gücü veriyordu. Bu güzel patikada bir şey eksik derken sandal ağaçları kendilerini göstermeye başladı. Alışkın olduğum tablo tamamlandı.
Sonra burnumuza is kokuları gelmeye başladı. Gün boyu bir sürü yürüyüşçüyle karşılaşmıştık ama ateş yakılacak bir bölge değildi. İndikçe is kokusu artmıştı artık emindik. Bir yerler yanıyordu derken bir su kaynağına ulaştık. Sularımızı tazeledikten sonra aşağıda tam da rotamızda 3 farklı yerde yangını gördük. Aşağıdan gelen seslerden müdahale edildiğini anladık ama o noktadan sonra bütün gücümüzle inişe geçtik, tahmin ettiğimiz gibi indiğimiz patikanın sağ tarafı ekiplerin müdahalesine rağmen yanıyordu. Aşağıdan yukarıya 2 kilometre hortum çekerek yangına müdahale edilmişti. Yangının çıkış sebebi bilinmese de ekipler karşımızdan gelen Türk yürüyüşçü görüp görmediğimizi sordular. Yabancıların bu konuda çok hassas davrandıklarını söylediler. Bu yorumlar hepimizi üzse de adamlar haklı.
Elin adamı kilometrelerce uzaktan gelip senin kültürüne güzelliklerine sahip çıkıyor. Senin insanın, yağmalamaktan tüketmekten kirletmekten geri durmuyor.
Sadece ayak izlerinizi bırakmayacaksanız bu yollarda işiniz olamaz…
