* * *
Eveeet, bayramı da uğurladık yine kaldık mı biz bize. Benim de, bazılarının olduğu gibi, bayram bittikten sonra bayramım başlar. Bu ne demek derseniz, bilenler bilir. Hani sözüm meclisten dışarı, pek sevmem özel günleri. Hele de sevdiklerimin, değerlerimin bu dünyadan göçüp gitmesinden sonra, özellikle de dini bayramlar, yalnızlığımın mührü oluyor. Dengem bozuluyor, ruhum daralıyor, kendim kendime fazla ve lüzumsuz geliyor. Kısacası haz etmiyorum. Çalmasın benim kapımı bayram, evde yokum.
* * *
Kurban Bayramı da ne uzun sürdü arkadaş, bitmek bilmedi. Televizyon haberlerinde, bayrama isyan edip kaçan kurbanlıkları, yollara düşen tatilcilerin araçlarının oluşturduğu kilometrelerce uzunluktaki kuyrukları, tatil beldelerindeki insan selini ve işletme sahiplerinin 'Gelmeyin artık, dolduk taşıyoruz' isyanlarını izlemekten yorgun düştüm sahiden. Tatilciler yollara döküldü, yorgunluğunu ben izlerken yaşadım inanın. Hem vallahi hem billahi!
* * *
Neyse Allah'ın izniyle uğurladık on günlük bayram tatilini de rutine döndük. Biz döndük dönmesine de bayramı fırsat bilip, tatil yapanlar hala tatilin rehavetini üzerinden atamamışlar gibi sanki. Pek bir mahmur görünüyorlar. Eee az değil, 9-10 gün gez dolaş, dağ bayır, deniz, güneş gönlüne göre aheste yaşa. Sonrasında gel yaşamın o ağır koşullarını yeniden omuzla. Zor değil mi?
* * *
Haklısınız, yılın en sıkıntılı, ellerin cepten çıkmayacağı bir aya Eylül'e giriyoruz. Eğitim yılı başladı başlıyor eli kulağında. Okulların açılmasına ne kaldı ki; kayıt işlemleri, okul forması, kitap, kalem, defter. Okul servislerinin ücretleri falan derken, evdeki hesap çarşıya uyar mı? Iıhh.
* * *
Yani demem o ki; bayram seyran derken akıl da alıyor başını gidiyor. Getirebilirsen getir. Haydi gülümse dersem kızar mısınız?
