Zirve yürüyüşlerinin tadı bambaşka oluyor, adeta zihne işliyor. Başarmak hem bir olmuşluk hissi hem de gözünüzü daha yükseklere dikecek bir güven hissi veriyor.
Sabırsızlıkla beklediğim gün nihayet geldi çattı. Toros Doğa Sporları Kulübü’nün (TODOSK) 29’uncu Ulusal Yaz Dağcılık Şenliği, benim gibi birçok katılımcının hayalini gerçekleştirdi. Cumartesi öğleden sonra Elmalı sınırları içerisinde bulunan Sedir Araştırma Ormanı’nda buluştuk. Zirve yapmasanız da bu ormanı görmek ve bir gece kamp atmak için bu etkinlik kaçmazdı. Çünkü bu ormana özel izinle giriş yapabiliyorsunuz.
Kamp alanı sedir ağaçlarıyla çevrili, artı ormanda asırlık koruma altında olan ağaçlar da mevcut. Kısa bir yürüyüşe çıktığınızda yılkı atlarını da görebiliyorsunuz. Burası huzurun ve doğayla baş başa kalabileceğiniz emsalsiz adreslerden biri…
Kamp alanından zirve görünmediğinden zirveye bir selam vermek için yürüdüğümüzde yağmura yakalandık. Bu güzelliğe bir de toprak kokusu eklenince mest olduk. Akşam bilgilendirme toplantısının ardından dinlenmeye çekildik. Çantalarımızı hazırladık. Her ne kadar uyumaya çalışsam da heyecandan çok başarılı olamadım. Gece 3.30'da yürüyüş başladı. Yürüyüşlerde akşama kaldığımız oluyordu ama ilk defa gecenin bu saatinde yürüyüşe başladım ve böylesi kalabalık bir grupla... Gecenin karanlığını tepe lambalarımız aydınlatırken sessizliği bozan tek şey baton seslerimizdi. Tahmini 2 kilometre orman yolundan yürüyerek dağın eteğine ulaştık. Bazıları buraya kadar araçlarıyla geldiler. Bu yol kaslarımızı ısıtmaya yardımcı oldu. Bir anda rampaya başlamak kötü olurdu.
Lider önümüzde, biz arkasında güzel bir tempoyla tırmanışa başladık. Böylesi kalabalık bir grupta tempo ayarlamak ciddi bir mesele ama lideri bu anlamda çok takdir ediyorum. Son rampaya kadar hiç nabız yaptırmadan gerek bir dakikalık molalarıyla gerek uzun molalarla bizi zirveye taşıdı. Bu tarz yürüyüşlerde herkesin aynı tempoyla yürümesi beklenemez, yapacağınız en büyük hata öne yetişmek için telaşa kapılıp kendinizi zorlamanız. Bisiklette de bu böyledir. Kendi temponda bir peloton yakalayıp devam etmek gerekir. Kopmalar kaçınılmaz olur, zaman ilerledikçe kopmalar oldu ama hiç kimse arkada bırakılmadı. Grup grup ilerlemeye ve molalarda birleşmeye çalıştık. Zor bir parkur değildi, öncesinde çarşak yol bilgisi verilmişti ama bu kadarını beklemiyordum. Çarşak yol bizi biraz yordu. Genelde zirvelerde çok bitki örtüsü olmaz ama bu rota bir tık daha yeşildi. Bitki kökleri inişimizi kolaylaştırdı. Yol boyu bize çekirgeler eşlik etti. Bu da çok ilginç geldi bana, hayatımda hiç böyle çekirgeler görmemiştim. Hamam böceğine benzeyen çekirgeler, resmen dağı ele geçirmiş gibi her yerdeydiler.
Herhangi bir kopma yaşamadan, son rampayı da -ki burası aşırı çarşaktı- bayağı minik minik adımlarla tırmanarak 6 saatlik yürüyüşün ardından ilk grupla zirveye ulaştık. Bu zirveyi bu kadar istememe değdi. Muhteşemdi. Ne yorgunluk kaldı ne de başka bir şey. Bu duygu tarif edilemez. Bolca fotoğraf çekilip beslendikten sonra inişe geçtik. Tek sıkıntı, zirvede diğer grupları beklerken çok oyalandık. Rüzgar olsa da sıcak bastırmaya başladı. Gözümüzü korkutan çarşak inişi eğlenceye dönüştü. Adını ‘çarşakboard’ koyduk. Kaya kaya, kahkahalar eşliğinde bu etabı tamamladık. Artık güneş tam tepemizdeydi. Sıcaktan dolayı dönüş beni daha çok yordu ama finalde bizi çok güzel bir sürpriz bekliyordu. Asla unutmayacağım. Arabaların olduğu yerde yürüyüşe katılmayıp kamp alanına ring atan 2 araç vardı. Belki de bir insana edebileceğiniz en güzel dua: “Allah seni iyi insanlarla karşılaştırsın”... Tenzil Hanım’a sonsuz teşekkürler ve Allah onu da iyi insanlarla karşılaştırsın. Bizi güneşin bağrında 2 kilometre yürümekten kurtarıp kamp alanına ulaştırdı.
TODOSK ekibine ve diğer katılımcılara da sonsuz teşekkürler. Bu etkinlikte herkes birbirine çok destek oldu ve 67 kişi zirveyi gördü. Başka bir etkinlikte buluşmak dileğiyle sevgiler…
